روستای آغشت
روستای اغشت از توابع دهستان برغان می باشد و در بخش چندار شهرستان ساوجبلاغ در 46/35 درجه عرض شمالی و 57/49 درجه طول شرقی واقع شده است.
عکس های بیشتر
روستای اغشت از توابع دهستان برغان می باشد و در بخش چندار شهرستان ساوجبلاغ در 46/35 درجه عرض شمالی و 57/49 درجه طول شرقی واقع شده است. فاصله روستا تا مرکز دهستان 12 کیلومتر است. این روستا به رودخانه «گلین رود»، از جنوب به روستا های «تکیه اغشت» و «باغبان کلاه» و از غرب و شمال غرب به روستاهای «آجین دوجین» و «ولیان» و از شرق به دره «سیبان دره» و دره «ورده» محدود می شود. با توجه به قرارگرفتن این روستا در منطقه کوهستانی و شرایط آب و هوایی خاص منطقه، اقلیم روستا با زمستان های سرد و تابستان های معتدل به صورت کوهستانی معتدل می باشد. اغشت دارای آب و هوای نیمه خشک داخلی است که نوعی آب و هوای مدیترانه ای است. منطقه ای است ییلاقی با مناظر بسیار زیبا که با این مشخصات سبب مهاجرت و مهاحرت های فصلی افراد از شهرهای اطراف مانند تهران و کرج شده است. سابقه سکونت در آن به چند دهه قبل باز می گردد. نام اغشت تجزیه می شود به «او» یعنی آب و «غش» یعنی غلتیدن و انباشته شدن. به عبارت دیگر اغشت یعنی مکانی که آب زیادی دارد. با توجه به قرار گیری روستا در بین ارتفاعات و دامنه های آن، زمین های کشاورزی اش عمدتا باغ های میوه هستند. منابع طبیعی روستا شامل زمین زراعی، رودخانه ها، منابع آب و باغ ها حدود 100 هکتار است.
گونه های غالب گیاهی این روستا «گون» و «رگ» است. محصولات زراعی حاصله از باغ ها تنها کفاف خانواده ها را می دهد در صورتی که محصول حاصله زیاد باشد در میدان اصلی روستا به فروش می رسد. طبق اطلاعات ایستگاه هواشناسی کرج، کمترین میزان متوسط ماهانه درجه حرارت ثبت شده اغشت 9 درجه سانتیگراد و حداکثر مطلق درجه حرارت ثبت شده آن 42 درجه و در تیرماه حداقل آن 11 درجه است. مقدار بارندگی سالانه آن 6/317 و 315 میلی متر است. بیشترین مقدار بارندگی ماهانه ثبت شده 127 و 3/134 میلی متر در اسفندماه، کمترین مقدار هم به ترتیب7/2 و 2/1 میلیمتر در شهریور ماه می باشد.
براساس اظهارات اهالی و اعضا شورای اسلامی سابقه استقرار اغشت به بیش از اسلام بر می گردد و ساکنین اولیه آن «گبرها» بوده اند و موجبات توسعه کالبدی آن را فراهم نموده اند. به طور خلاصه می توان گفت سابقه استقرار روستا به بیش از 1000 سال قبل باز می گردد. جمعیت این روستا در سال 1330 خورشیدی 300 نفر بوده که با گذشت زمان در سال 1375 به 236 نفر کاهش یافته است. یکی از دلایل سکونت در این روستا آب فراوان می باشد.
روستا طی دو مرحله ساخته شده است:الف) مرحله اول تا سال 1350؛ ب) مرحله دوم از سال 1350 تاکنون. هسته و منطقه اولیه روستا اطراف هسته مرکزی بافت کالبدی واقع شده است. این هسته با بافت متراکم شکل گرفته و تا سال 1350 خورشیدی در چهار جهت روستا و عمدتا به شمال و جنوب توسعه یافته است. در این مرحله بافت روستا از شمال به استخر از جنوب به باغات از غرب به ارتفاعات و از شرق به دره موجود امتداد یافته است. مرحله دوم از سال 1350 خورسیدی آغاز شده و در جهت شمال و غرب روستا اتفاق افتاده است. عامل اصلی این امر وجود آب شرب کافی و اراضی نسبتا هموار و مناسب برای ساخت و ساز است و عدم وجود آب شرب در شرق مانع ساخت و ساز و پیشرفت شده است.