تاریخ گردشگری ایران

در سال 1314 ه.ش برای اولین بار اداره ای به نام اداره جلب سیاحان در وزارت کشور وقت تاسیس گردید.اداره مذکور پس از گذشت 6 سال به شورای عالی جهانگردان تغییر نام داد و مدت 22 سال به کار خود ادامه داد.در فروردین 1342 تصویب نامه تاسیس سازمان جلب سیاحان به امضاء هیئت وزیران وقت رسید و در سال 1353 این سازمان در وزارت اطلاعات و جهانگردی ادغام گردید

عکس های بیشتر

میزان سهم خاورمیانه و ایران از صنعت گردشگری سازمان جهانی جهانگرد سازمان جهانی جهانگردی در گزارش سال 2005 اعلام کرد که رشد قابل توجه توریست به منطقه خاورمیانه باعث تبدیل شدن این منطقه به عنوان چهارمین نقطه جهانگردی جهان شده است بنا بر گزارش این سازمان مبنی بر روند رو به رشد تعداد سفرهای توریستی به خاورمیانه می توان دریافت که با تبیین و تعیین جاذبه های ایران و تحقیق و تخمین میزان تقاضای سفرهای خارجی به ایران و سپس هموارسازی ناهمواری ها و ناملایمتی های اجتماعی˓سیاسی و بستر سازی محیطی نئولیبرال که دولت را موظف به گشایش راه برای تحقق آزادی هایی که به اشتغال زایی منتهی می شودکه از نکات بارز این قاعده محترم شمردن مالکیت خصوصی قدرتمند و تجارت آزاد در بازارهای آزاد است به منظور جذب و هدایت و توسعه پایدار گردشگری و اکوگردشگری موجب افزایش سهم ایران از این صنعت و در نهایت بهره مندی از منافع فرهنگی˓اجتماعی و اقتصادی خواهد شد .

سهم نا چیز ایران از توریست

سهم ایران در حال حاضر حدود یک دهم درصد از توریست خارجی است و با توجه به افق 20 ساله می بایست رقم 25 میلیارد دلار را از این صنعت کسب درآمد کند;شایان ذکر است در سال 2006 حدود 880 میلیون گردشگر از کشور های مختلف جهان دیدن کرده اند که نشان از رشد 55 درصدی نسبت به سال 2005 میلادی دارد این میزان درآمد زایی حاصل از گردشگری با 10 درصد تولید ناخالص جهان و 11.4 درصد اشتغال و 11 درصد درآمد کل دنیا برابری می کند یقینا مایه مباهات نخواهد بود که سهم ایران به عنوان کشوری از آسیا تنها چهار صدم درصد باشد !

از بستر های مذکور می توان به تغییر نظریه های شهر سازی که غالبا به صورت کپی برداری از نظریه های مطرحه در کشور های بلوک غرب است یاد کنیم که مسبب آن تحصیل مدرسان و نظریه پردازان و برنامه ریزان مطرح ایران در مکتب افرادی مانند جان فریدمن و فرنسواپرو می باشد نظریه مرکز- پیرامون توسط جان فریدمن ارائه شده و متاسفانه غافل از شناخت و درک و لمس اجزاء و عناصر تشکیل دهنده فرهنگ و ... که متاثر از اجتماع و اقلیم ایران است و فارغ از کاستی هایی که بر این طرح وارد بود در چندین نقطه حساس ایران این طرح پیاده شده و با نقایص موجود که با توجه به شرایط ایران پدیدار شدند موجبات عدم تحقق برنامه های کوتاه و بلند مدت را فرهم آورده; بنا بر این طرح˓شهر اصل و پیرامون فرع تلقی می شد و همواره برقراری رابطه بین شهر و پیرامون را بدیهی و نتیجه تعامل و تفاهم حتمی بین نیروی شهر و پیرامون را منتهی به وحدت و یکپارچگی و ملی می دانست;و لیکن روابط دو سویه میان علت و معلول و چیستی و هستی در ارتباط با شهر و پیرامون به صورت آشکارا لحاظ نشده و با استناد به اینکه اکثر جاذبه های توریستی در گردشگری که منبع اصلی آن طبیعت چهار فصل و نواحی تاریخی می باشد این گونه نظریه ها و فاجعه آمیزتر از آن اینگونه طرز تفکر و نگرش و کپی برداری بدون مطالعه و عدم سعی و تلاش در تربیت تئوریسین های قابل و عدم تغییر نگرش باعث ضربه خوردن به صنعت گردشگری که نتیجه این ضربه رکود اقتصادی˓انباشت سرمایه˓افزایش نرخ تورم˓تحریم ها و تهدیدهاو بسیاری موارد دیگر است که برای عدم تحقق این چنین شرایطی بی شک می بایست در مورد مالکیت اشتراکی بر زمین و ابزار تولید و سوسیالیسم و نهایتا هدایت اقتصای تجدید نظر شود .پس از گذشت سالیان دراز و به سبب رشد چشمگیر شهر و شهر نشینی-و با توجه به مطالب و معایب مذکور مرتبط با طرح های اجرا شده مانند طرح مرکز- پیرامون˓این گونه کپی برداری از نظریات برنامه ریزان آمریکایی و اروپایی و القاء آن در کشوری متفاوت مانند ایران و عدم امکان سنجی پیاده سازی تئوری ها و مدل های مذبور;مسبب بستر ساز بروز اختلافات رفتاری و تبعیضات اجتماعی˓ایجاد گسل های طبقاتی و در پی آن وارد شدن ضربه بر پیکره صنعت گردشگری و عدم نیل به اهداف توسعه پایدار و عدم ترویج و ترغیب نگرش ضد کاپیتلیسمی می باشد – لذا می بایست با در نظر گرفتن شرایط موجود˓نیاز به برنامه ریزی˓تبیین اهداف و تسهیل مواضع جهت تثبیت منبع کسب درآمد از صنعت گردشگری و به دنبال آن تقویت موقعیت سیاسی˓اجتماعی و اقتصادی مملکت;احساس و مرتفع گردد. بنابراین چون برنامه ریزی به مفهوم هدایت عقلانی سیستم هاست نتیجتا می بایست بهترین راهکار و عملیات اجرایی به منظور نظم فضایی انتخاب شود و با توجه به اینکه برنامه ریزی یک جریان تلقی شده و امری آگاهانه و مبتنی بر اندیشه و تفکر است و بر اساس سلسله ای از اقدامات باید در آینده دنبال و پیش بینی شود لذا شخص برنامه ریز نیز می بایست توانایی برقراری ارتباط بین گذشته˓حال و آینده را داشته باشد ولی متاسفانه در ایران از دیر باز تا کنون از این اصول منطقی پیروی نشده مضاف بر این˓هیچ تلاشی در ارائه راهکاری عملی و مدلی مختص کشور ایران از سوی صاحب نظران نشده است !

پست بعدی پست قبلی

تاریخ گردشگری ایران