معرفی شهر سلسله
شهرستان سلسله یکی از شهرستانهای استان لرستان است که مرکز آن شهر الشتر می‌باشد. زبان مردم سلسله زبان لکی است اما گروهی نیز به لری خرم‌آبادی سخن می گویند.
عکس های بیشتر
شهرستان سلسله یکی از شهرستانهای استان لرستان است که مرکز آن شهر الشتر می‌باشد. زبان مردم سلسله زبان لکی است اما گروهی نیز به لری خرم‌آبادی سخن می گویند.
جغرافیا
وسعت شهرستان سلسله ۱۲۱۲ کیلومتر مربع است. این شهرستان در ۲۷ دقیقه و ۴۸ درجه شرقی و ۳۲ دقیقه و ۳۳ درجه شمالی قرار گرفته است. آب و هوای معتدل کوهستانی دارد.جمعیت این شهرستان، پس از جدا شدن بخش خاوه وملحق شدن آن به شهرستان دلفان، ۷۰۵۸۶ نفر است. این شهرستان از شمال به شهرستان نهاوند از استان همدان ،ازجنوب به شهرستان دوره،از جنوب شرق به شهرستان خرم آباد ،از غرب به شهرستان دلفان واز شمال شرق به شهرستان بروجرد منتهی می گردد.
نام
برخی نام سلسله را برگرفته از سئ له سئ له یعنی آب گوارا می‌دانند اما برخی دگر معتقدند سلسله(الشتر)را به علت وصل بودن چشمه ها به هم آن را سلسله(الشتر) می نامند و در گذشته الشتر -لاشتر بوده ونام آن در کتیبه بیستون به نام ایشتار امده است وایشتار به معنی خدای عشق وباران بوده است.
هنام
الشتر یکی از شهرهای شمالی استان لرستان است. مردم الشتر بیشتز به گویش لکی صحبت می کنند. الشتر شهری تاریخی با قدمت نسبتا زیاد است. به علت قرار گرفتن بر سر راه های باستانی اهمیت ویژه ای داشته است. حمدالله مستوفی آن را جزو سرزمین کردستان آورده است. کشف سنگهای قبور مربوط به سلسله محلی آل برسق در منطقه الشتر نشانگر نفوذ و استقرار این سلسله در این منطقه است. بیشتر اهمیت این منطقه مربوط به دوره اسلامی است. نام آن به صورت لیشتر، لاشتر، الاشتر، و اشتر در کتابهای قدیمی ضبط شده است. نام دیگر این شهر قلعه مظفری بوده است. الشتر مرکز منطقه سلسله می باشد. سلسله شخصی بوده است که دارای سه فرزند به نام های حسن (جد حسنوندها) و یوسف (جد یوسفوندها) و کلی (که لکی قلی) است (جد کولیوندها) بوده است. در حال حاضر جز حسنوندها که در همان سلسله پراکنده هستند قسمت اعظمی از کولیوندها و یوسفوندها به شهرهای کنگاور، هرسین، دره شهر، کرج، کلاردشت و رودهن مهاجرت کرده اند. منطقه الشتر دارای بزرگانی در شعر و ادب بوده است که بیشتر به زبان لکی شعر می سروده اند همچون ملاپریشان، ملامنوچهر، ملاحقعلی و … منطقه الشتر به خاطر طبیعت بکرش همیشه مورد توجه قرار می گرفته است به گونه ای که محل تفرج پادشاهان و امرا بوده است. کهمان این یادگار تاریخ گواه آن است. این منطقه دارای درختان سر به فلک کشیده گردوست که قدمت آنها به زمان ساسانی بر می گردد. قلعه مظفری، پل کاکارضا، پل هنام و تپه گریران از آثار تاریخی مهم شهرستان الشتر هستند.
آبشار کاکارضا
آبشار کاکارضا الشتر در موقعیت جغرافیایی E481300 N334313 در استان لرستان واقع است. در فاصله 35 کيلومتري شمال خرم آباد و در دره اي پر از درختان زيباي بلوط و کشتزارهاي صيفي و حبوبات و در نزديکي روستاي کاکارضا، آبشار باصفايي با ارتفاع تقريبي بيست متر خودنمايي مي کند. اين آبشار در دامنه کوه هاي الشتر به عنوان آبشار گل هو نيز معروف است. وجود دره هايي پرآب و گياهان، خزندگان و آبزيان کوچک در بالاي آبشار بر زيبايي اين منطقه افزوده است. در روبروي آبشار، منظره بسيار زيبايي از درختان سرو و بلوط بر پهنه زيباي شت چشمان هر بيننده اي را خيره مي کند. در طول مسير، سياه چادرها و رمه هاي بزرگ عشاير بر دامنه هاي پرسخاوت زاگرس ديده مي شوند. رودخانه کاکارضا به طول نود کيلومتر يکي از عوامل موثر طبيعي در اين منطقه است که از دهستان قائدرحمت در 57 کيلومتري شرق خرم آباد سرچشمه گرفته و با مخلوط شدن با رود کهمان، رود کشکان را تشکيل مي دهد که در انتها به رود بزرگ کرخه متصل مي شود.
قلعه مظفری
قلعه مظفری نام دیگر شهرستان الشتر می باشد. این قلعه را مهرعلی خان حسنوند در دوره قاجار بنا نهاد و سالها مقر حکومت او بود. مهرعلی خان از القاب خدایی خان در حدود سال 1260خورشیدی در الشتر به دنیا آمد و از مخالفان حکومت رضا خانی وامیران منتسب به ایشان بودند.قیام او به همراه اعظم السلطنه کاکاوند(خان لره) و طوایف متحد دلفان بر علیه نظرعلی خان امیر اشرف از حوادث مهم زندگی اوست .وسر انجام با توجه به مخالفت هایی که با گماشتگان رضاخان در لرستان داشت روز بیستم اسفند مهرعلی خان دستگیر شد و روز 27اسفند ماه به همراه شیخ علی خان بیرانوند ، حسین خان بیرانوند ، غلام علی بیرانوند(معروف به خله) ، خدابخش ازطایفه سبزعلی ، محمد میرزا از کدخدایان معروف و تقریبا 12 نفر دیگر به دار مجازات آویخته شدند .
پل شاپوری کاکارضا
ین پل باستانی که به جا مانده از دوره‌ی ساسانیان است، بر روی رودخانه‌ی کاکا رضا قرار دارد. این پل زیبا اما تخریب شده در میانه‌ی مسیر بین الشتر و خرم‌آباد به بقایای حیات خودش ادامه می‌دهد. متأسفانه به دلایل نامشخصی قسمت زیادی از این پل 130 متری از بین رفته و تنها بخش‌هایی از آن باقی مانده است. پل کاکارضا که به نظر می‌رسد در روزهای طراوتش ابهت و زیبایی خاصی داشته ارتفاعی بیش از 30 متر دارد و از سنگهای برش خورده و ساروج ساخته شده است.
دژشینه
روستاي شينه در انتهاي جنوب باختري الشتر واقع شده است. در شمال اين روستا كوهي بزرگ با ديوارهاي صاف و قلل متعدد قرار دارد كه ارتفاع آن نزديك به 1000 متر است. بر روي قله خاوري كوه آثار يك دژ بزرگ و وسيع وجود دارد. اين دژ ده اتاق داشته كه به مرور تخريب شده است. مصالح به كار رفته در بنا، از قلوه سنگ و نوعي ملاط است. در جنوب دژ آثار يك حوض سنگي ديده مي‌شود كه مخزن آب دژ بوده است. ساختمان اين دژ به پيش از اسلام مربوط است.
جاذبه‌های ديدنی
دژ شینه ،دره تخت شاه نشین ،تپه گریران ،غار سمسا ،گورستان سلطان مشرق ،قلعه مظفری
شهرستان سلسله
شهرستان سلسله (الشتر) که‌پيش تر از اين از توابع شهرستان خرم‌آباد بود، در 43 كيلومتری شمال خرم آباد و در قسمت باختر بروجرد واقع شده است. مركز شهرستان سلسله، شهر كوهستانی الشتر است كه محل سكونت طوايف«حسنوند»،«كوليوند»، «يوسفوند»، «هنام» و «بسطام» هستند. شهرستان سلسله از شمال به شهرستان دلفان و استان همدان، از خاور به شهرستان بروجرد و از جنوب، جنوب باختری، خاور و جنوب خاوری به شهرستان خرم آباد محدود است. مركز اين شهرستان از نظر جغرافيايی‌در 48 درجه و 15 دقيقه درازای خاوری و 33 درجه و 51 دقيقه‌پهنای شمالی قرار دارد و ارتفاع آن از سطح دريا حدود 1600 متر است. دمای هوای اين شهرستان در تابستان‌ها گاه به 39 درجه بالای صفر و در زمستان ها به7 درجه زير صفر می‌رسد. ميزان بارندگی سالانه نيز حدود 450 ميلی متر است. مسيرهاي دسترسي به اين منطقه را مسير جاده خرم آبادـ هرسين از مركز شهرستان سلسله (الشتر) تشكيل مي‌دهد. از اين شهرستان تا خرم‌آباد حدود 53 كيلومتر فاصله است. اقتصاد الشتر، اقتصادی است که بر پايه كشاورزی استوار است و آب آن از رودها و چشمه ها تامين می شود. محصولات كشاورزی اين شهرستان گندم، جو، بنشن و تره‌بار است. گورستان قديمي سلطان مشرق، تپه گريران، دره تخت شاه (كهمان)، پل كاكارضا و دژ شينه از جمله مهم‌ترين مكان‌هاي ديدني و تاريخي شهرستان سلسله به شمار مي روند.
دره کهمان
دره کهمان در موقعیت جغرافیایی N335901 E482102 در استان لرستان واقع است. زاگرس به عنوان جزئی از کمربند کوهزایی آلپ – هیمالیا دارای مناظر وپدیده های جذاب زمین گردشگری زیادی می باشد.در این میان کوه گرین به عنوان بخشی از زاگرس مرتفع در شمال لرستان با زیبایی های خود مانند نگین سبزی در انگشتری زاگرس می درخشد. از پدیده های جذاب آن می توان از دره کهمان،قله کلو،رادیولاریت های گرین،برف چال ها، غارها، پوشش گیاهی وغیره نام برد. منطقه باستانی و گردشگری کهمان و دروازه در شمالی ترین نقطه لرستان و شهرستان الشتر قرارداشته ،یکی از دره های بسیار زیبا و در عین حال پرآب و باستانی در سطح کشور است. در حال حاضر منطقه کهمان و دروازه الشترمعروفترین جاذبه ژئو توریسم در استان لرستان می باشد. گردو های سر به فلک کشیده ،طبیعت بکر،یخچالهای دائمی ،غارهای متعدد و ارتفاعات جذاب و دیدنی ،وفور داروهای گیاهی بسیار نادر وکمیاب ،چشمه سارهای فراوان و پرآب،طراوت و خنکی و آب وهوای بی بدیل آن روح هر انسانی رااسیر نفس خود کرده تا جایی که پادشاهان وکیان ها را ،از جلوس در بطن خود به حال خویش وانگذاشته تا آنجا که وجه تسیمیه بزرگترین چشمه آن یعنی«تخت شا،تخت شاه»را به قدری عیان ساخته که دیگر جای تاملی را برای کسی باقی نمی گذارد.علت نامگذاری آن مربوط به دوره های باستان بوده که در آن پادشاهان و کیانیانی در بطنش به تفرج و خوشگذرانی می پرداخته اند (کی امان)(کیمان)(کیمو)یا همان ((امانگاه کیان،مامن پادشاهان((.گواهش را می توان همان گاو خمره ها ،و آثار بدست آمده از آن و تخت گاههای سراب خاصون(سراب خاصان)و سراب و چشمه معروف تخت شا(تخت شاه)دانست. پوشش گیاهی منطق پوشیده از درختان کهن سال بلوط ،انجیر،گردو،گلابی کوهی،زالزالک،چنار ،زبان گنجشک ،صنوبر و سپیدار ،بید ،سیب، آلوی کوهی و در خلال آن سرشار از گون و درخت چه های کوهستانی است.پهنه های کوهستانی اطراف دروازه و کهمان و پوشش گیاهی و جنگلی بسیار انبوه و خیلی غنی آن زیستگاه بسیار مناسبی را برای خیلی از حیوانات و پرندگان به وجود آورده که از جمله حیات وحش می توان به پلنگ-خرس-کفتار-گرگ-روباه-شغال-گورکن-سنجاب-سگ آبی-سمور-موش خرما-کل-بز-قوچ-میش-گراز -خوک-کبک کوهی-کبک دری-تیهو-گنجشک-کلاغ-قرقاول-بلدرچین- و دیگر انواع خزندگان،پرندگان و بند پایان اشاره کرد. در پایین دست دره ،یعنی جایی که وارد دشت الشتر میشویم با عنایت به آبهای روان که از دروازه و تخت شاه و سراب خاصون جاری شده و به هم می ریزند رودخانه بزرگ وپرآب کهمان تشکیل میشود که کشاورزی بیش از نیمی از دشت الشتر را رونق داده؛احداث مزارع و شیلات های ماهی زیادی را میسر ساخته که در بین آنها یکی از بزرگترین و مجهز ترین شیلات های پرورش ماهیان سردآبی خاور میانه به چشم می خورد که نشان دهنده ی سالم بودن و با کیفیت بودن آب این منطقه است. این اثر در تاریخ ۱۸ اردیبهشت ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۳۷۵۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.