آسیاب های آبی کهر

 آسیاب های آبی کهر

آسیاب های آبی کهر

بقایای آسیاب‌های آبی کهره مربوط به سده‌های متاخر اسلام است و در شهرستان شیروان و چرداول، بخش هلیلان، دهستان هلیلان، ۲ کیلومتری غرب روستای کهره واقع شده

عکس های بیشتر


آسیاب‌های آبی یکی از میراث‌های تاریخی و معماری جالب ایران هستند. آسیاب‌های آبی کهر نیز به عنوان آثار تاریخی در ایران شناخته می‌شوند. 

 آسیاب‌های آبی کهر به دوره‌های قدیمی در ایران برمی‌گردند. این آسیاب‌ها برای فرآوری غلات و دانه‌ها به کار می‌رفته و نیروی مورد نیاز برای چرخ‌اندازی آسیاب‌ها از انرژی آبی بهره می‌بردند. بنابراین، آبشارها و رودخانه‌ها به عنوان منابع اصلی انرژی برای این آسیاب‌ها عمل می‌کردند.آسیاب‌های آبی کهر معمولاً از سازه‌های سنگی و ساختارهای چوبی تشکیل شده بودند. سازه‌های سنگی به عنوان سازه‌های مخزنی برای جمع‌آوری آب از رودخانه به کار می‌رفت و سپس آب به وسیله سازه‌های چوبی به سوی آسیاب منتقل می‌شد. این آسیاب‌ها بر رودخانه‌ها و جریان‌های آبی ساخته می‌شدند تا از توان انرژی آب برای چرخاندن سنگ‌های آسیاب بهره ببرند. آسیاب‌های آبی کهر نقش مهمی در فرآوری محصولات کشاورزی داشته‌اند. آنها از انرژی آب برای دستکاری غلات، تخم‌مرغ، گندم و سایر محصولات کشاورزی بهره می‌بردند و این کار اساسی در تأمین غذای جامعه داشتند. اغلب آسیاب‌های آبی کهر به عنوان آثار تاریخی و فرهنگی مورد حفاظت قرار می‌گیرند. بسیاری از آنها به تبدیل به موزه‌ها یا مقاصد گردشگری معروف شده‌اند. همچنین، برخی از آنها همچنان در عمل هستند و برای تولید محصولات محلی مورد استفاده قرار می‌گیرند.آسیاب‌های آبی کهر از مناظر جذابی بهره‌مند هستند و به عنوان قطعه‌های مهمی از تاریخ و فرهنگ ایران شناخته می‌شوند.

معماری آسیاب‌های آبی کهر معمولاً به شیوه‌های سنتی و محلی ساخته می‌شد. این سازه‌ها عمدتاً از مصالح محلی و طبیعی مانند چوب، سنگ، گل و آجر بهره می‌بردند. البته، معماری آسیاب‌های آبی کهر می‌تواند متنوع باشد و به عوامل جغرافیایی و فرهنگی منطقه مربوط باشد. اما ویژگی‌های کلی معماری آسیاب‌های آبی شامل موارد زیر می‌شود:

1. سازه‌های چرخاندن: آسیاب‌های آبی کهر شامل سازه‌هایی برای چرخاندن سنگ‌ها یا چرخ‌ها برای فرآوری محصولات کشاورزی می‌شوند. این سازه‌ها به شکلی مشخص و معمولاً در نزدیکی یک منبع آبی واقع می‌شوند.

2. معماری ارتقاء: برخی از آسیاب‌ها معماری‌های بلندتر را دارا می‌باشند که از نظر طراحی معماری ارتقاء داده شده‌اند. این بلندترین بخش‌ها از آسیاب‌ها به تنهایی دیده‌ای جذاب از منظر معماری دارند.

3. سازه‌های گلدانی: برخی آسیاب‌ها دارای سازه‌های گلدانی هستند که از آنها برای تنظیم جریان آب و بهره‌برداری بهینه از انرژی آبی استفاده می‌شود.

4. نمای بیرونی: در برخی آسیاب‌ها، نمای بیرونی به شکلی زیبا و متناسب با محیط طبیعی طراحی می‌شود. این نماها معمولاً از سنگهای محلی و طراحی‌های سنتی بهره می‌برند.

5. سیستم‌های گردش هوا: آسیاب‌های آبی کهر به دلیل انجام فرآوری محصولات کشاورزی نیاز به سیستم‌های گردش هوا دارند تا هوای تازه به سازه‌ها داخلی و حجره‌های فرآوری تامین شود. این سیستم‌ها نه‌تنها برای بهبود شرایط کاری درون آسیاب بلکه برای جلوگیری از گرمای اضافی ناشی از فرآوری هم بهره می‌روند.

معماری آسیاب‌های آبی کهر بسته به نوع و موقعیت جغرافیایی آن‌ها متغیر است، اما در کل این س

ازه‌ها نمونه‌های مهمی از معماری سنتی و میراث فرهنگی مناطق مختلف ایران می‌باشند.

آدرس بر روی نقشه

نظرات

نظر بدهید